1. Je focus verliezen

Omdat elke verandering gepaard gaat met onduidelijkheid raak je als medewerker gemakkelijk uit koers. Wat zeker was gaat verdwijnen en wat komt is nog onzeker. Een logische reactie is dat je op zoek gaat naar informatie, meestal buiten je directe werkomgeving. Voor je het weet gaat er steeds meer aandacht naar alles behalve het gebied waar jij invloed op hebt, wat jij kent en waar jij resultaat haalt. Bovendien is het nog moeilijk in te schatten aan welke informatie je echt houvast hebt. Is het waar? Heb je het al gehoord? Ze zeggen dat… de geruchtenmachine doet ook z’n werk.

Valkuil: je verliest je focus en creëert daarmee… nog meer onzekerheid.

2. In de put zitten

Veel mensen zien een verandering in eerste instantie als verlies: vooral als de verandering je overkomt. Het is normaal dat je daarvan schrikt, dat je ongerust wordt en dat er weerstand ontstaat. Veranderen is te vergelijken met rouwverwerking. Eerst is er ontkenning, daarna boosheid en – vaak na een verwarrende periode met frustratie – komt er verdriet en depressie. Zware woorden misschien, maar ook in het klein gaan mensen bij verandering door emoties heen. Als je die niet goed verwerkt kan dat zich wreken. En dat belemmert je zicht op nieuwe kansen.

Valkuil: blijven hangen in verdriet of boosheid en daarmee… geen kansen meer zien.

3. Je in een hoek laten drijven

Veranderaars vinden het vaak lastig dat medewerkers weerstand vertonen. Ze hebben niet door dat dit een onvermijdelijke dynamiek is. Wie dominant gedrag vertoont lokt bij anderen vaak afwachtend of volgend gedrag uit. Veranderaars zijn bijna altijd dominant. Ze doen voorstellen. Ze zeggen hoe het moet. Ze weten het beter. Bovendien zeggen ze vaak dat er dingen fout gingen. En daarmee lok je argwanend en behoudend gedrag uit. Hoezo doen we het niet goed? Medewerkers worden niet alleen passief: ze zetten zich ook schrap. Wel jammer, want in deze hoek wil bijna niemand zich (lang) laten zetten.

Valkuil: in de weerstand schieten en daarmee… je invloed verliezen.

4. In de klaagstand gaan

Wie een verandering niet ziet zitten kan vier kanten op. Je kunt er tegenin gaan en de zaak (weer) naar je hand zetten. Als dat niet lukt kun je de verandering ook accepteren en er het beste van maken. Ten slotte kun je nog vertrekken. Helaas zijn er mensen die geen van deze drie opties (durven, kunnen) kiezen. Dan blijft er nog maar één weg over: gaan klagen. Mensen die klagen veranderen niets, ze accepteren het niet en ze vertrekken niet. Ze zoeken verlichting in mopperen, zeuren, boos zijn en zich erg verongelijkt voelen. Je kent ze wel, deze mensen. Veel organisaties zitten er vol mee.

Valkuil: je toevlucht zoeken in geklaag en daarmee… geen verantwoordelijkheid nemen.

Wat moet je hiermee? Om te beginnen: erken dat verandering soms moeilijk is en dat er emoties bij komen kijken. Erken ook dat bepaalde gedragspatronen onvermijdelijk zijn. Maar blijf daar niet in hangen: neem verantwoordelijkheid en stap er uit. Klagen helpt niet. Neem invloed, zoek nieuwe opties en zorg dat je blijft meedoen. Het is jouw leven, toch?

Meer lezen? Zie het artikel over het Keuzekruispunt.