Tip 1 – Doe het niet!

Een belangrijke reden is dat ik een soort ‘vat vol geheimen’ werd. Het ging mij steeds meer belasten – merkte ik – dat ik allerlei dingen wist van mensen, over mensen, en over de onderstroom waar ik niet zoveel mee kon. En even belangrijk is dat het team er ook weinig mee opschiet als teamleden in vertrouwen iets aan een coach vertellen wat ze in het team niet doen!

Een team waarin men niet open kan zijn wordt dat ook niet van individuele intakes. Integendeel. Iemand die z’n hart kan luchten bij de coach voelt minder urgentie om het in de groep te doen. Bovendien creëer je een sfeer van geheimzinnigheid, en daar wordt het meestal niet veiliger van.

Tip 2 – Doe het in tweetallen

Als openheid in teamverband een brug te ver is, dan kan een mooie tussenstap zijn om intakes in twee- of drietallen te doen. Dat is intiemer en veiliger. En toch kan het al een waardevolle oefening zijn om je uit te spreken, zo naast een of twee collega’s. Je werkt bovendien aan wederzijds begrip.

En je ziet al van alles over de dynamiek tussen de teamleden. Je kunt meningen met elkaar vergelijken, of zelfs contrasteren. Je kunt vragen of ze elkaar begrijpen. Of je stelt een systemische vraag: hoe denk jij dat zij het ziet? Natuurlijk kan het zijn dat mensen nét iets minder open zijn met een collega erbij. Maar wat er wél verteld wordt is volgens mij zeker zo waardevol. Een beetje zelfcensuur kan zo z’n voordelen hebben. Zie ook tip 3.

Tip 3 – Spreek af dat niets geheim is

Moet er toch per se een individuele intake komen, dan druk ik je op het hart om af te spreken dat je ‘alles wat je hoort kunt gebruiken in de teamcoaching’. Waarom? Omdat je mensen volwassen eigenaarschap geeft over wat ze vertellen. Je denkt dan wel twee keer na om met halve waarheden of flauwe klachten te komen.

Vergeet niet dat mensen de werkelijk vorm geven tijdens het vertellen. Dus als je mensen uitnodigt tot dat volwassen eigenaarschap, nemen ze misschien in het gesprek al afscheid van zorgen en oordelen waarvan ze gaan inzien dat die in wezen onbelangrijk zijn.

Tip 4 – Maak er een reflectiegesprek van

Als iemand pijn en angst over het werken in dit team kwijt moet, dan luister je daar naar. Maar ik zou het daar niet bij laten. Maak een individueel gesprek in ieder geval reflecterend. Vraag dus door naar het eigen aandeel en vermijd dat iemand teveel ruimte krijgt om het over anderen te hebben.

Maar let wel op dat je in de individuele gesprekken niet de coaching doet die je eigenlijk in het team moet doen. Dan leren de teamleden wel, maar het wordt niet collectief.

Tip 5 – Oefen in feedback geven

Als men klachten over-, en problemen met anderen wil bespreken: waarom oefen je dan niet in het geven van feedback? Je kunt in het intakegesprek die feedback voorbereiden. “Hoe zou je dit bij de eerste sessie tegen die en die willen zeggen? Zullen we dat eens uitproberen?”

En is iemand daar echt niet toe bereid? Dan moet je je zelfs afvragen of teamcoaching wel zin heeft. En zo zou ik het ook zeggen. “Als jij wel die klacht hebt, maar je wilt het niet gaan vertellen, ook niet als ik erbij ben: wat kom ik dan eigenlijk doen?”

Maar… wat doe je met zwaar belastende informatie over anderen? Doe je toch die intakegesprekken als het héél onveilig is in het team? En wat als iedereen een klacht heeft over één persoon? Tot hoever ben je bereid te gaan met je principes als de klant het houden van individuele intakes als voorwaarde stelt? Best ingewikkeld…. Daar zouden we het over kunnen hebben…

Bijvoorbeeld in een van onze opleidingen. Vooral de themadag Teamcoach Fundamentals en de tweedaagse module Professioneel Teamcoachen zijn hiervoor geschikt. Beiden zijn onderdeel van onze langere opleidingen.

Of kom naar een van de Ask-me-Anything sessies, gratis en online. Op onze contactpagina kun je je hiervoor aanmelden.